Agnieszka Gębska
Sen o porządku
27.07 – 5.08.2012
Wernisaż: 27.07.2012, godz. 18.00

Seweryn Swacha
Efekt zamkniętych oczu
10.08 – 19.08.2012
Wernisaż: 10.08.2012, godz. 18.00

Kuratorka: Magdalena Komborska

REAL ART
Wystawa dwóch proponowanych twórców, Seweryna Swachy i Agnieszki Gębskiej, wynika z wystawy, „serious” w Galerii ON, której kuratorką również była Magdalena Komborska. Ekspozycja stawiała sobie za zadanie znalezienie prawdy, inaczej rzecz ujmując – stanowiła odpowiedź na hasło „true art”. „Real art” nie odnosi się tym razem do prawdy, ale do oddania rzeczywistości jedynie poprzez malarstwo. Swacha zatem malarsko przedstawia rzeczywistość ego, tożsamość ciała, z kolei Gębska opowiada o realnej tożsamości mieszkalnej.

Agnieszka Gębska
Sen o porządku

Malarstwo Gębskiej ma charakter niewidzialnych ekranów, ledwo dostrzegalnych miejsc. To części struktury domowej, najmniejszych komórek, przeznaczonych do prawidłowego funkcjonowania człowieka – one właśnie stały się tematem Gębskiej. Malarka nie tylko portretuje mieszkania, fragmenty bloków. Za pomocą typowego dla niej schematu, rytmu, powtarzania, powielania, zaczerpniętego z Bergsona, Nietschego i Deleuze’a, w obrazach i rysunkach opisuje kolejne miasta. Gębska podejmuje też temat astatyczności miast „post-polis”, poprzez narracje związanych z nimi zdarzeń. Są to zjawiska wypływające z nieustannego ruchu w przestrzeni pomiędzy miastem a widzem, przechodniem, turystą. Specyficzna relacja łącząca miasto z obserwatorem, wraz z jego sposobem postrzegania, stwarza miejskie zdarzenia. Marshall Berman określa je „sposobem życiowego doświadczenia” miasta, jak i jego urbanistycznych form.

Seweryn Swacha
Efekt zamkniętych oczu

„Sleeper” („Kruger”) to obraz jakby uśpiony. Jest swoistym monogramem renesansu. Stylistyka lśniącej powierzchni, laserunkowego sfumato łudząco usypia Freddy’ego, popularnego celebrytę zła. To jeden z obrazów z nowego cyklu prac Seweryna Swachy. Portret jest dla Swachy dokumentacją postaci transformowanej przez media, fałszywego ideału, technicznego społeczeństwa, klanu bohaterów. Autor wyraża myśl amerykańskiego współczesnego socjobiologa Edwarda Osborne’a Wilsona, mówiącą o poszukiwaniu tzw. „estetyki z ludzką twarzą”. Obraz jest tu powieleniem, pastiszem mass mediów, jak i sztuki dawnych mistrzów. Włączanie medialnych postaci w pseudotradycyjną technikę przedstawiania nasuwa nowe postrzeganie malarskiego stylu, „dark pop”. Cudowni bohaterzy są tu jedynie pretekstem, pierwszoplanową rolę stanowi analiza tradycji i techniki malarskiej portretu. – Magdalena Komborska