Wystawa Pan Pan RDK prezentuje prace urodzonego w Polsce, mieszkającego w Los Angeles Radka Szlagi. Czterdziestoczteroletni artysta znany jest przede wszystkim z malarskiej odwagi, która redefiniuje pojęcia humoru, złego smaku i neoekspresjonizmu, kluczowe dla rozwoju malarstwa na przestrzeni ostatnich czterech dekad. Ponieważ Szlaga funkcjonuje jednocześnie w dwóch rzeczywistościach – Stanach Zjednoczonych i Polsce epoki transformacji – jego twórczość jest również ceniona za umiejętność odzwierciedlania doświadczeń Polonii. Ta dychotomia jest chyba najlepiej widoczna w jego najnowszej pracy Decade of Decay [Dekada rozkładu].
Poznań zawsze był bliski sercu artysty i odegrał ważną rolę w rozwoju jego kreatywności i poczucia humoru. Szlaga ukończył z wyróżnieniem studia malarskie na Akademii Sztuk Pięknych (2005) oraz uzyskał tytuł doktora malarstwa na Uniwersytecie Sztuki w Poznaniu (2011). Był też członkiem założonej w 2007 roku grupy PENERSTWO, do której należeli również: Wojciech Bąkowski, Piotr Bosacki, Tomasz Mróz, Konrad Smoleński, Magdalena Starska i Iza Tarasewicz. Chociaż słowo „penerstwo”, oznaczające margines społeczny, posiada swoistą dla Poznania symbolikę, to dzięki staraniom Michała Lasoty grupa i jej członkowie wyruszali również poza miasto. Na początku działania, grupa nie miała jasno określonej estetyki, jednak Szlaga twierdzi, że była „śmiałym posunięciem w próżni” i „samonapędzającą się machiną”.
Niczym boysband, grupa początkowo składała się z pięciu młodych mężczyzn. Wkrótce dołączyły do nich Magda Starska i Iza Tarasewicz, nie oznaczało to jednak końca boysbandu, jakkolwiek przewagę zyskała idea połączenia różnych energii płynących z różnych odważnych propozycji. Wystawa Pan Pan RDK stara się ukazać ten fragment historii grupy, który wyróżnia się energią kapsuły czasu, poprzez technologiczne tropy i artefakty: nagrania audio i wideo czy kostiumy wykorzystywane w trakcie performensów. Część wystawy – parter i piwnica – poświęcona jest PENERSTWU i prezentuje prace każdego z jej członków i członkiń, w tym również tajemniczą książkę Ziemiak Ziemek stworzoną przez Szlagę wspólnie z Wojciechem Bąkowskim. Z okazji wystawy, po raz kolejny prezentowana jest praca Magdy Starskiej z 2008 roku, Ice Melting, która wita odwiedzających galerię nieposkromionym, pełnym nadziei gestem.
Szlaga zawsze ma przy sobie swoje szkicowniki. W odniesieniu do figuracji i znaczenia tekstów przedstawia to medium jako swoje ulubione do łączenia obu tych strategii obrazowych. Co ciekawe, szkicowniki zawsze były medium zaniedbywanym przez konserwatorów. Dla artysty stanowią jednak medium perwersyjne, dzięki któremu buduje on bezpośrednią relację, nieraz w uderzający sposób. Opowiadając o szkicownikach zebranych na potrzeby wystawy – z wyjątkiem Freedom Club, który niestety zaginął z winy osoby trzeciej – Szlaga przyznaje, że pomagają mu one radzić sobie z kompulsywnym pragnieniem malowania wszystkiego, całego świata i nie tylko, tworzenia i prezentowania opinii i narracji pomijanych przez mainstream. Niosą one ze sobą również poczucie ożywienia – artysta uważa je za „rodzaj filmu”, który opiera się na aktywnym udziale widzów.
Pokazywana w głównej przestrzeni wystawy seria prac Szlagi na tkaninach działa w podobny sposób. Miejsca, których nie miałem zamiaru zobaczyć (2019–) to wielkoformatowe pamiętniki, również z miejsc, jakie istnieją jedynie w wyobraźni artysty. Powstały one w odpowiedzi na różne impulsy, pragnienia i przestrzenie. Artysta nieustannie nad nimi pracuje: przerabia je, tnie, zszywa ponownie; dodaje nowe elementy formalne i materiałowe. Zasadniczo, przedstawiają one osobistą geografię artysty, w tym także mapę jego pracowni. Wydają się kontrastować z rzeźbami prezentowanymi na parterze (Różne bozie, 2018–2020), ale w duchu są do nich podobne, ponieważ również powstały z połączenia wielu różnych materiałów. Przerażenie i humor przeszłości ustępują tu być może miejsca poczuciu mądrości. Połączone w wystawie Pan Pan RDK, te dwa elementy tworzą manifest, który stanowi fundament udanej wystawy artysty w połowie kariery: wyraźną postawę dobrego, złego chłopca.
kuratorka: Julia Marchand
