Projekt „Celebration” to największe i najbardziej spektakularne wydarzenie w dotychczasowej historii polsko-japońskiej współpracy w dziedzinie sztuki współczesnej. Celebration, realizowane z nadzwyczajnym zaangażowaniem ze strony wszystkich zainteresowanych uczestników i uczestniczek, jest plonem ich ponad dwuletnich starań, mającym szansę na stałe zapisać się w świadomości publiczności obu krajów, finalnie przybierając w przyszłości formułę wydarzenia cyklicznego. Poza trzema głównymi wystawami (w Kioto, w Poznaniu i w Szczecinie) projekt rozciąga się na szereg innych wydarzeń takich jak pokazy studenckich etiud animowanych, koncerty muzyki współczesnej i klasycznej, przedstawienia teatralne czy wykłady uznanych specjalistów zajmujących współczesną kulturą polską (Anda Rottenberg) i japońską (Akira Tatehata).
Z tych dwóch odległych geograficznie i przede wszystkim kulturowo środowisk 21 artystek, artystów i kolektywów artystycznych, głównie młodszego pokolenia, zostało poproszonych o przygotowanie rozciągniętej w czasie i przestrzeni narracji, budujących z realizacji we wszystkich trzech miejscach rodzaj zamkniętej całości opisanej w trzech rozdziałach. Poprzez serie rezydencyjnych pobytów artystyczno-badawczych i lokalnych działań w Japonii i Polsce, zaproszeni uczestnicy i uczestniczki wzięli udział w „żywym dialogu”, na którym oparte zostało najważniejsze metodologiczne założenie „Celebration”. Dzięki bezpośrednim kontaktom artystek i artystów z obu krajów, konfrontowanych na żywo z odmiennymi perspektywami, stworzono unikalne, wyjątkowo sprzyjające warunki do wzajemnej wymiany doświadczeń. Co więcej – podróże odbywane zarówno przez uczestników i uczestniczki jak i przez elementy ich realizacji takie jak np. kamień grupy Hyslom, ząb giganta Makiko Yamamoto, walizka Marii Łobody czy dzbany Alicji Rogalskiej dodatkowo wyeksponowały wymiar drogi i odległości w całościowej koncepcji kuratorskiej.
Projekt odbywający się zasadniczo równolegle w tym samym czasie w dwóch krajach dał możliwość szerszego spojrzenia na kwestie związane z bieżącymi napięciami społeczno-politycznymi czy też postkolonialnym czytaniem kultury, wciąż uwięzionym w tzw. zachodnim paradygmacie, często dalej siłowo narzucającym na interpretacje działań artystycznych w Azji format dyskursu charakterystyczny dla kultur europejskich. Projekt ukazuje nieheteronomiczność scen artystycznych, podkreślając że często interesujące aspekty życia kulturalno-społecznego nie muszą się rodzić w uprzywilejowanym centrum, ale coraz częściej mogą równie istotnie manifestować się na jego peryferiach. Punktem wyjścia do pracy nad projektem była chęć reewaluacji z perspektywy antropologiczno-kulturowej współczesnej relacji między Wschodem i Zachodem, przede wszystkim dotyczącej kategorii krytyki i estetyki. Próba zburzenie powszechnie ugruntowanego, dychotomicznego rozróżnienia na prosty przekaz, gdzie to co współcześnie zachodnie bliższe jest temu, co krytyczne a (to co) japońskie zdominowane będzie przez wyraźniejszy proces estetyzacji. Takie rozumienie współczesnej sztuki japońskiej utrwaliło się, kiedy po bardzo dynamicznym okresie zapoczątkowanym eksperymentami grup Gutai czy Jikken Kobo w latach późnych 50 i wczesnych 60, neodaizmie, sztuce konceptualnej On Kawary z lat 70 czy minimal arcie, w 9-tej dekadzie XX wieku dominująca stała się postawa super-flat i będący istotnym, choć nie w pełni uświadomionym elementem tej postawy stan “heiwa-boke” – polityczno-społeczne uśpienie wynikające z życia w czasach pokoju i postfeudalno-monopartyjnego dyktatu, w którym wiara w zmianę zostaje wyparta przez konsumpcyjne postawy. Jednak po wydarzeniach z elektrowni atomowej w Fukushimie i olbrzymiej fali tsunami, która nawiedziła w 2011 roku Japonię, w przestrzeni artystycznej bardzo wyraźnie zaczął kształtować się nowe język artystyczny wprowadzający problemy ekologii, przemocy, ale i znanej z lat 60-tych i 70-tych zabawy jako formy społecznego protestu i konstatacji przyjętego status quo.
Udział biorą: Robert Kuśmirowski, Łukasz Surowiec, Maria Loboda, Karolina Breguła, Agnieszka Brzeżańska, Pio Bujak, Yuske Taninaka, Masanori Matsuda, Ryosuke Imamura, Tomohiro Higashikage, Yuriko Sasaoka, Okamoto Mitsuhiro, Hyslom ヒスロム, Ishibashi Yoshimasa, Meiro Koizumi, Makiko Yamamoto, Contact Gonzo, Stachu Szumski, Satoshi Kawata, Daniel Koniusz, Alicja Rogalska
Kuratorzy: Paweł Pachciarek, Akiko Kasuya
Koordynacja: Iwona Chrząstowska, Piotr Grzywacz
Poszczególne części wystawy będą prezentowane w:
Galeria na Dziedzińcu Stary Browar, ul. Półwiejska 42
Dom Książki, ul. Gwarna 13
Galeria Duża Scena UAP, ul. Wodna 20 Miejskie Galerie UAP
Galeria Curators’LAB, ul. Nowowiejskiego 12
Galeria :SKALA, ul. św. Marcin 49a
Galeria Miejska Arsenał, Stary Rynek 6
Biblioteka Raczyńskich, pl. Wolności 19
Filia Muzyki i Sztuki Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu, ul Wroniecka 15
Muzeum Narodowe w Poznaniu, Al. Marcinkowskiego 9
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Al. Marcinkowskiego 29
Organizator: Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu (UAP)
Główny partner i współorganizator: Instytut Adama Mickiewicza
Partnerzy: Kyoto Art Center, Rohm Theatre Kyoto, TRAFO
