Trudno jednoznacznie odczytać i określić obrazy i rysunki Basi Bańdy. Autorka mówi do nas różnymi językami. Koncentrując się na subiektywnym wymiarze codzienności, wprowadza nas w świat emocji, wątpliwości, lęków, pragnień i fantazji. „Fizyczność” prac, ich forma i materiały stają się częścią opowieści. Obrazy zdają się żyć, „mówią”, „zaczepiają”, „niepokoją się”, „chcą” być dotykane. Mogą być wyznaniem, notatką, pytaniem, wizją. Lęk miesza się w nich z fascynacją, słodycz z bólem. Być może wszystkie te prace razem tworzą autoportret niezwykłej dziewczynki i jednocześnie autoportret kogoś bardziej wyrafinowanego i mądrego.