czwartek, 28 marca otwarte 12 — 19
Galeria Miejska Arsenał

ul. Szyperska 2/6-8, 61-754 Poznań
T. +48 61 852 95 02
E. arsenal@arsenal.art.pl

Godziny otwarcia:

Poniedziałek: nieczynne
Wtorek – Sobota: 12 — 19
Niedziela: 12 — 16

IV Biennale Fotografii - Wystawy Towarzyszące

Informacje

Zobacz stronę główną IV Biennale Fotografii

10 wystaw towarzyszących 4 Biennale Fotografii to zarówno pokazy retrospektywne nestorów polskiej fotografii, prezentacje indywidualne wybitnych artystów współczesnych, jak i wystawy zbiorowe.

Kuratorzy: Krzysztof Jurecki, Elżbieta Łubowicz, Józef Robakowski, Cezary Pieczyński, Joanna Hekmat-Madelska, Maria Taszycka, Ireneusz Zjeżdżałka

Sponsorzy

HĂśrmann
Kompania Piwowarska
Kulczyk Foundation

Patronat medialny

Kwartalnik FOTOGRAFIA
EXIT
artinfo.pl
ams

Gest plastyczny w fotografii. Fotografia polska z kolekcji Bieńkowskich Stary Browar

Wystawą tą potwierdzam intuicję Urszuli Czartoryskiej z jej książki Przygody plastyczne fotografii- mając już dzisiaj pewność, że taka opcja artystyczna istnieje i ma szanse rozwoju w przyszłości. Ta wybitna specjalistka materii fotografii zasygnalizowała ten problem jako istotny już w 1965 roku opierając się na doświadczeniach twórczych mistrzów klasy międzynarodowej – ale też Polaków z powodzeniem uprawiających ten gatunek. Jej wyjątkowe jak na tamten czas wydawnictwo pomieszcza min. omówienia twórczości Karola Hillera, Franciszki i Stefana Themersonów, Bronisława Schlabsa,
Zdzisława Beksińskiego, Fortunaty Obrąbalskiej, Marka Piaseckiego czy wreszcie Zbigniewa Dłubaka…Tym jeszcze z lat sześćdziesiątych kluczem za moją sugestią kształtowana jest od dwóch lat obecna kolekcja fotografii braci Krzysztofa i Dariusza Bieńkowskich z Łodzi. Za zgodą organizatorów premierowy pokaz tego jak na nasze możliwości unikalnego zbioru odbędzie się w ramach poznańskiego 4 Biennale Fotografii, za co serdecznie dziękuje w imieniu braci Bieńkowskich panu Wojciechowi Makowieckiemu, dyrektorowi Galerii Miejskiej ARSENAŁ w Poznaniu.

Prezentowani artyści:

Zbigniew Dłubak, Karol Hiller, Jerzy Lewczyński, Antoni Mikołajczyk, Andrzej Pawłowski, Marek Piasecki, Józef Robakowski, Zygmunt Rytka, Bronisław Schlabs, Stefan Themerson, Stefan Wojnecki
Józef Robakowski

Andreas MĂĽller-Pohle (Berlin) – codeZone. Digital works 1995 – 2005, Stary Browar

Andreas MĂĽller-Pohle, urodzony w Brunswick w Niemczech w 1951 roku. W latach 1973-79 studiował ekonomię i komunikację na uniwersytetach w Hannoverze i GĂśttingen. Artysta i wydawca. Wystawiał w najważniejszych muzeach i galeriach na świecie. Od 1980 roku wydaje magazyn European Photography. W latach 1985-94 konsultant European Photography Award we Frankfurcie i Bad Homburg. W 1986 opublikował książkę Vilema Flussera On Writing w wersji elektronicznej. W 1996 ufundował Edition Flusser. Od 1997 profesor w Higher Institute for Fine Arts w Antwerpii. Jest laureatem De Vries Foundation Photography Prize z 2001 roku. Mieszka w Berlinie.

Jerzy Lewczyński. Archeologia fotografii. Prace z lat 1941-2005 Stary Browar

Wystawa zorganizowana została przy współpracy kilku instytucji: Muzeum Sztuki w Łodzi (Krzysztof Jurecki), Muzeum Narodowego we Wrocławiu (Adam Sobota), BWA w Katowicach, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie (Marek Janczyk), BWA w Katowicach (Stanisław Ruksza) oraz Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu (Elżbieta Łubowicz). Przy okazji tej ekspozycji opublikowano obszerny album artysty (pod redakcją K. Jureckiego i I. Zjeżdżałki), w którym znajdziemy gruntowne omówienia jego twórczości. Wydawcą albumu jest wydawnictwo Kropka z Wrześni, które znane jest jako wydawca magazynu Kwartalnik Fotografia.

Twórczość Jerzego Lewczyńskiego rozpoczęła się w kręgu fotografii amatorskiej na początku lat 40. na Zamojszczyźnie. Świadoma twórczość fotograficzna zaczęła się w latach 50., kiedy został członkiem Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego, a potem ZPAF-u, w którym do tej pory jest członkiem Rady Arystycznej.

Bardzo istotne są dokonania fotograficzne J. Lewczyńskiego z końca lat 50., kiedy działał w nieformalnej grupie wraz ze Zdzisławem Beksińskim i Bronisławem Schlabsem. Reprezentowali fotografię nowoczesną o awangardowym rodowodzie, zbliżającą się czasem do programu fotografii subiektywnej Otto Steineta. Kulminacją tego okresu w twórczości Lewczyńskiego był pokaz zamknięty Antyfotografia z 1959 (Gliwickie Towarzystwo Fotograficzne), gdzie wystawiali Beksiński i Schlbas.

Po raz drugi w historii fotografii polskiej zaistniał Lewczyński zestawami rozwijanymi od końca lat 60., z których zrodziła się ważna, także w kontekście fotografii światowej, idea archeologii fotografii, której program sformułowany został ok. 1979/80 roku. Lewczyński swą twórczością tworzy humanistyczne, ale otwarte archiwum idei ludzkich. Lewczyński w tym samym czasie, co tak znani artyści światowi, jak Chrystian Boltanski, sięgnął po medium fotograficzne jako formę fotografii rodzinnej, anonimowej i przede wszystkim zniszczonej, co stało się eksploracją jego pomysłów artystycznych przez następne lata do chwili obecnej.

Celem tej monograficznej wystawy jest określenie miejsca Jerzego Lewczyńskiego na mapie fotografii polskiej, europejskiej i światowej, gdyż prace jakie zrealizował warte są najwyższego uznania.
Krzysztof Jurecki

Patrycja Orzechowska Lunatypie Galeria Miejska Arsenał

Patrycja Orzechowska, urodzona w Bydgoszczy w 1974 roku. W roku 2000 obroniła dyplom z grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Wystawy zbiorowe w Polsce, Francji i Niemczech, indywidualne w Łodzi, Sopocie i Warszawie. Zajmuje się fotografią, grafiką użytkową oraz ilustracją.
Tworzy oniryczne, surrealistyczne obrazy we własnej autorskiej technice, w której do naświetlania emulsji fotograficznej wykorzystuje światło księżyca. Stąd tytuł wystawy Lunatypie. Zainscenizowane, kameralne sceny zawieszone pomiędzy jawą a snem. Sensy tych obrazów są niejednoznaczne, jakby miały swoja odrębną rzeczywistość, swój własny byt, który nie koresponduje ze znanym nam światem znaczeń.

Marian Kucharski/ retrospektywa Galeria Miejska Arsenał

ZPAF Wielkopolska/ Punkty konstrukcyjne Galeria Miejska Arsenał

Grzegorz Kowalski Figury Fotograficzne Galeria EGO

Tytuł wystawy Figury fotograficzne łączy trójwymiarową figurę i dwuwymiarową fotografię. Nie będą to jednak fotografie rzeźb ani, co też przecież jest możliwe, przestrzennych kompozycji figuralnych wykonanych z fotografii. Figury fotograficzne są wizerunkami ciała, które utrwalone na fotografii, staje się figurą. I to tylko dlatego, że owo stawanie się jest intencją fotografa i modela. Następuje upodmiotowienie modela, gdy świadomie zamienia swe ciało w figurę, jak to się mówi: zastyga w pozie. Jego trwanie w czasie jest cechą zarówno rzeźby jak fotografii.

Rzeźbiarski rodowód tych fotografii jest oczywisty; tak jak Rodin kazał krążącym po pracowni modelkom i modelom nieruchomieć w jakiejś, dostrzeżonej przez siebie pozie, tak oko współczesnego rzeźbiarza śledzi modela aż do momentu spustu migawki, są to więc figury uchwycone in statu nascendi.
W niektórych przypadkach mogą być traktowane jako pierwowzory rzeźb do wykonania w klasycznym rzeźbiarskim materiale. Przykładem Figury plastikowe będące katalogiem póz, jakie przyjmowali modele i modelki napinając lub drapując na sobie spłachetek plastikowej folii.
Negatywy większości prezentowanych prac pochodzą z lat siedemdziesiątych. Gdy stawałem się modelem, spustu migawki dokonywała Barbara /Magda/ Falender, która często bywała moją modelką. Najstarsze przypomniane na wystawie prace to nasze wzajemne portrety jako rzeźby marmurowe z wczesnych lat siedemdziesiątych. Równie dawny jest przedmiot fotograficzny zatytułowany Inspekty, na tej wystawie zestawiony z współcześnie wykonanym wariantem. Porównanie ma dla autora walor sentymentalny i poznawczy, bowiem widzi dawne prace z nową świadomością.

Grzegorz Kowalski

Bronisław Schlabs. Prace z lat 1956-1961 Galeria Piekary

Galeria Piekary zaprasza na wystawę prac Bronisława Schlabsa z lat 1956 1961. Zaprezentowanych zostanie około 40 fotogramów, które pozwolą precyzyjnie prześledzić rozwój twórczości fotograficznej artysty.

Bronisław Schlabs urodził się w 1920 roku w Poznaniu. Twierdził, że został artystą przez przypadek. Swój pierwszy aparat fotograficzny kupił dopiero po ukończeniu studiów, w 1952 roku, kiedy to zapisał się do Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego. Jak pisze Ewa Hornowska twórczością zajął się kilka lat po ukończeniu studiów, jako człowiek dojrzały i zawodowo daleki sztuce. Pasja, z jaką chłonął sztukę wszelkimi dostępnymi sposobami (zarówno przez bezpośredni, o ile to możliwe, odbiór, jak i przez kontakty ze środowiskiem artystów) sprawiła, że nieprawdopodobnie szybko znalazł się wśród najwybitniejszych i najoryginalniejszych polskich awangardystów. Rozpoczął od reportaży okolicznościowych, ale z czasem na jego fotografiach zaczęły pojawiać się motywy architektoniczne i krajobrazy. W 1956 roku na międzynarodowej wystawie (której był organizatorem) Krok w nowoczesność, poznał Zdzisława Beksińskiego i Jerzego Lewczyńskiego, którzy podobnie jak on nie byli profesjonalnymi fotografami. W 1958 roku, na zorganizowanej wspólnie z nimi i przy współudziale wrocławskiej grupy Podwórko, ekspozycji, Schlabs zaprezentował zaskakujące fotografie abstrakcyjne, powstające od 1956 roku. Kolejnym wspólnym projektem był Pokaz zamknięty w klubie Polskiego Towarzystwa Fotograficznego w Gliwicach (1959), który po wielu latach, w 1993 roku, zrekonstruowany został w Muzeum Narodowym we Wrocławiu przez Adama Sobotę, a następnie zaprezentowany w Warszawie na Zamku Ujazdowskim jako Antyfotografia. Terminem tym, pochodzącym z tekstu Alfreda Ligockiego, określana będzie twórczość zarówno Schlabsa, jak i Beksińskiego i Lewczyńskiego. Pod koniec lat 50. kompozycje artysty powstawać będą już nie w kadrze obiektywu, ale bezpośrednio na błonie, lub na szklanej kliszy, które artysta będzie nadpalał, malował tuszem, czy zarysowywał. Także w pracach malarskich Schlabs będzie wykorzystywał nietypowe materiały, takie jak papa, masa kablowa, farby nitro, druty, kawałki blachy, czy metalowe sprzączki.

Urszula Czartoryska trafnie określiła prace Schlabsa jako obrazy autonomiczne, niezależne od natury, zrodzone w wyobraźni i niesprawdzalne naturą. W 1960 roku nowojorskie Muzeum Sztuki Nowoczesnej MoMA zakupiło kilka jego prac. Po śmierci żony, w 1961 roku, Schlabs przestał tworzyć. Powrócił do uprawiania sztuki dopiero w 1975 roku. Powstały wówczas sepiowane fotografie pokryte farbami. Wkrótce Schlabs zacznie je zastępować światłoczułym płótnem. Jak pisze Ewa Hornowska jego poszukiwania były całkowicie samodzielne, co najlepiej widać w ich spójności w obrębie gatunków, które od początku równolegle uprawiał: fotografii i malarstwa, spójności wynikającej z konsekwentnego podążania za impulsem i jednocześnie odnoszącej się do odważnego wykorzystania możliwości technologicznych i przetworzenia ich w gest twórczy, ale także ten gest prowokujących.

Kwadrat /zbiorowa Galeria 2∏R

Ja Inni. Auto-portret fotografii. Galeria Fotografii pf, Centrum Kultury Zamek

Wernisaż 10.05.05, godz 18.00
Wystawa czynna 11.05-12.06.2003

Sympozjum teoretyczne poświecone autoportretowi w fotografii 11.06.2005
Programem galerii kieruje Maciej Szymanowicz

Czy autoportret w fotografii może być pretekstem nakreślenia swego rodzaju autoportretu fotografii; to jest przybliżenia jej wizerunku , pokazania tego co jest odrębne i specyficzne dla tej dyscypliny twórczości ? Czy poprzez wgląd w siebie autora fotografii możliwy jest jednocześnie wgląd w cechy medium, którym się on posługuje ? Właśnie tego rodzaju pytania legły u podstaw pomysłu zorganizowania wystawy autoportretu fotograficznego (uzupełnionej subiektywnie traktowanym portretem innych osób) wystawy, która w intencji kuratora może dostarczyć argumentów dla formułowania odpowiedzi.

Przywołanie tematyki autoportretowej w fotografii (i z fotografii) daje więc okazję :

• w wypadku autorów zdjęć do namysłu nad rolą podmiotu w procesie twórczym, do zainicjowania dążeń samopoznawczych, pogłębieniu wiedzy o sobie, o własnej psychice i relacjach wobec innych i Innego w sobie;

• w odniesieniu do fotografii do namysłu nad właściwościami medium fotografii w procesie realizacji prac; a stąd wynikającej potrzebie swoistego zdystansowania się wobec narzędzia (wyjścia przed kamerę), ewentualnie inscenizacji jego użycia czy wreszcie świadomego przetwarzania własnego wizerunku na potrzeby plastyczne.

Argumentów dla tak sformułowanego zadania należało szukać wśród propozycji autorskich różnie traktujących medium fotografii. Dlatego do wystawy zaproszono artystów wykorzystujących w swej twórczości fotografię w roli tworzywa do dalszych przetworzeń plastycznych ( Krystyna Piotrowska, Natalia LL, Darek Orwat), bądź realizujących fotografię bezpośrednią czy tak zwaną czystą (Marek Gardulski, Andrzj J. Lech, Bogdan Konopka, Ewa Andrzejewska, Jerzy Lewczyński, Janusz Leśniak oraz Wojciech Zawadzki), a także autorów fotografii inscenizowanej (np. Andrzej P. Bator, Piotr Komorowski, Janusz Nowacki, Tomasz Machciński i Paweł Żak), wreszcie twórców wprzęgających fotografię w kontekst nowych mediów (np. Józef Robakowski, Andrzej Dudek DĂĽrer).

Koncepcja wystawy i opieka kuratorska: Andrzej Saj, krytyk fotografii, redaktor Formatu.
Współpraca organizacyjna: Janina Hobgarska, dyr.. BWA Jelenia Góra.

archiwum

Pływanie o zmierzchu
Aga Nowacka, Zofia Tomczyk
17.11.2023–14.01.2024
wernisaż: 17.11.2023, g. 18.00
Nieprzemijające wyzwolenie / постоянное освобождение
Kirill Diomchev (NEVIDIVISM)
1-17.12.2023
wernisaż: 1.12.2023, g. 18.00
Koszmary Dziesiątki
22.09 – 5.11.2023
wernisaż: 22.09.2023, g. 18.00
Bieguny
Dialogi młodych: INNY – edycja 7.
23.06 – 3.09.2023
wernisaż: 23.06.2023, g. 18.00
Niemy świadek historii
16.06 – 3.09.2023
wernisaż: 16.06.2023, g. 18.00
Anatomia polityczna / Політична анатомія
Vlada Ralko, Volodymyr Budnikov
6-11.06.2023
wernisaż: 6.06.2023, g. 18.00
XIII Biennale Grafiki
ERROR
21.04 – 4.06.2026
wernisaż: 21.04.2023, g. 18.00 Galeria na Dziedzińcu, Stary Browar
Z miasta Żelaza i Betonu
З міста Залізобетону / Из города Железобетона
17.03 – 16.04.2023
wernisaż: 17.03.2023, g. 18.00