Coca-cola i święta wojna

Międzynarodowy projekt Pomost przygotowany przez Galerię Miejską Arsenał w Poznaniu, stał się próbą stworzenia specyficznej przestrzeni komunikacji między artystami wykorzystującymi nowe technologie w swojej praktyce artystycznej. Kluczowa rola jaką obecnie pełni Internet, w budowaniu właściwie nieograniczonego uniwersum informacji, znaków, obrazów itd. stał się bardzo ważnym narzędziem w procesie kształtowania idei i koncepcji tej wystawy. Zadanie wykreowania zarówno wirtualnej przestrzeni wystawy jak i jej rzeczywistej realizacji zostało powierzone szóstce artystów z Niemiec , Ukrainy i Polski, którzy przez ostatnich kilka miesięcy komunikowali się między sobą oraz wymieniali idee, koncepcje dotyczące powstającego projektu.

Artystki z Hanoweru, Meike Brackhahn i Martina Glaubitz wykorzystują w swych pracach interaktywne właściwości multimediów. Media m.in. komputery stanowią swoisty pretekst, jak też próbę wciągnięcia odbiorcy do dyskusji na temat istoty i roli komunikacji i osobistych doświadczeń w kształtowaniu wyobrażeń i stereotypów wynikających z coraz szybciej zachodzących zmian. Ważną kwestią jest stopień tych zmian, na ile mają one charakter globalnych przekształceń i w jakim stopniu lokalność tj. partycypacja w określonej przestrzeni kulturowej, społecznej, politycznej i ekonomicznej wpływa na jakość i szybkość tych zmian. Główne punkty wystawy Pomost według artystek z Hanoweru przebiegają na linii Przestrzeń – Ciało – Ekspozycja – Wszechświat.

Z kolei Yuriy Kruchak z Charkowa wykorzystuje strategię medialnej mimikry, tworząc specyficzną poetykę gry konwencjami, którymi posługuje się współcześnie rynek reklamy, telewizja, prasa, tworzące spetryfikowane „wirtualne” przestrzenie sztucznie wykreowanych potrzeb i konsumpcyjnego modelu życia. Ma to szczególne znaczenie dla Kruchaka pochodzącego z Ukrainy, gdzie występuje olbrzymia przepaść między spadkiem po epoce komunizmu a dynamicznie rozwijającym się rynkiem oraz powolnym otwieraniem się na zachodni „styl życia”. Artysta w tych przemianach próbuje odnaleźć pewne cechy symptomatyczne negatywnych zmian wynikających z nieodwracalnego procesu przełamywania systemu wartości. Stąd cykl posterów naśladujących reklamowe citylighty z przewrotnym tytułem Coca Cola i Święta Wojna.

W przeciwieństwie do Kruchaka, Irina Olenina artystka na co dzień zajmująca się projektowaniem i designem reklamowym, tworzy pozbawione politycznych kontekstów grafiki komputerowe. Dla Oleniny technologia jest przestrzenią nieograniczonej kreacji. Obraz staje się najważniejszym współczesnym przekaźnikiem informacji o otaczającym nas świecie. Wynika z tego pewien optymizm związany z wiarą w twórcze wykorzystanie techniki, możliwość tworzenia baśniowych, utopijnych (w pozytywnym znaczeniu) równoległych światów.

Artyści polscy Paweł Kruk i Hubert Czerepok realizują instalacje. Na jednej z sal Paweł Kruk zbuduje boisko do piłki koszykowej. Przestrzeń ta wykorzystana jest przez autora jako miejsce performance’u , zarejestrowanego na video. Dla Pawła Kruka działanie to jest swoistym oddzieleniem ciała od umysłu, także szczególną transgresją między sztuką a życiem, życiem a śmiercią. Ciało przekształci się w komunikat, komunikat w ciało.

Obecnie dokonuje się znaczące przemieszczenie tego, co rozumiemy pod pojęciem realności. Polimorficzność kultury, ułatwiony dostęp do informacji zmusza artystów do zdystansowania się i krytycznego spojrzenia na zmiany zachodzące we współczesnym świecie, co znakomicie punktuje wrześniowa wystawa w poznańskim „Arsenale”.

Roman Soroko