IDEA ZAWARTA W RZEŹBIARSKIM KSZTAŁCIE…

Wyróżnikiem małej formy rzeźbiarskiej nie powinien być format, lecz kameralność nastroju i prywatność artystycznej wypowiedzi. Oczywiście wymiary rzeźby nie są bez znaczenia, są bowiem równie ważnym środkiem wyrazu jak jej kształt, tworzywo, koloryt, faktura. Dlatego też, nie można rzeźby w sposób dowolny zmniejszać lub powiększać, gdyż wówczas narusza się jej podstawowe założenia formalne i problemowe. Mała rzeźba nie może więc być miniaturą pomnika, ponieważ wtedy traci swój sens. Nie powinna również być tylko efektownym drobiazgiem o wyłącznie dekoracyjnych walorach. Natomiast powinna być nośnikiem określonego przesłania…
Większość rzeźb; prezentowanych w ramach XI Biennale Małych Form Rzeźbiarskich w Poznaniu, jest niewątpliwie czymś więcej, niż tylko wizualnie atrakcyjnym kształtem i popisem wirtuozerii warsztatowej. Wyraźnie zaznaczają się dwa nurty formalno-tematyczne. Pierwszy, dominujący, to nurt figuratywny. Ta tendencja widoczna już była zresztą na poprzednim Biennale a obecnie wydaje się być w ogóle znamienna dla rzeźby.
Powrót do figuratywności oznacza powrót do człowieka i związanego z nim świata przyrody. Pojawiają się wyobrażenia ludzi i zwierząt poddane artystycznej transformacji. Wiąże się to z poszukiwaniem źródeł inspiracji w tradycji sztuki, sięganiem do różnych kultur, często odległych w czasie i przestrzeni, a także wykorzystywaniem różnych stylistyk. Stąd też na Biennale pojawiają się cytaty i zapożyczenia z różnych epok: od prehistorii, poprzez starożytność, czasy nowożytne, aż po nowoczesne tendencje w sztuce XX wieku.
Drugim nurtem widocznym na wystawie jest nurt architektoniczno-przedmiotowy”. Autorzy prac, które można zaliczyć do tego nurtu, odwołują się zarówno do zamierzchłej przeszłości, jak i wybiegają daleko w przyszłość, tworząc fantastyczne kompozycje przywodzące na myśl np. egipskie świątynie lub średniowieczne warownie, bądź też futurystyczno-kosmiczne wizje,
Tworzą także miniaturowe rzeźbione przedmioty, pozornie użytkowe, lecz w istocie irrealne – magiczne gadżety (np. cykl ludycznych miniatur Marka Mielczarka, artysty znanego z przekornych ironizujących przedstawień).
Prace laureatów XI Biennale Małych Form Rzeźbiarskich odzwierciedlają najistotniejsze tendencje i poszukiwania w zakresie rzeźby kameralnej. .

Tekst – Danuta Kudła

Brązowa statuetka Jeźdźca autorstwa Mieczysława Chojnackiego działająca masywnością prymitywnego kształtu i ekspresyjną patyną, przypomina archaiczne figurki wotywne. Jednakże, za pozorną nieporadnością i naiwną prostotą formy kryje się perfekcyjna znajomość rzadkich technik rzeźbiarskich,
Natomiast bardzo dramatyczna w swej wymowie rzeźba Benedykta Kaszni, przedstawiająca poddaną śmiałej deformacji postać Dźwigającego swój ciężar, związana jest z nurtem nowej figuracji”, chociaż może także nasuwać skojarzenia z zastygłymi w lawie postaciami z Pompei.
Z kolei rzeźby Anny Bem-Boruckiej wyróżniają się surową prostotą formy, ekspresyjną fakturą, wyszukaną kolorystyką oraz oryginalnym łączeniem tworzyw. Artystka sięga do elementarnych kształtów biologicznych oraz do określonych archetypów kulturowych.
Laureat Grand Prix Biennale – Andrzej Obóz, zaprezentował trzy niezwykłe przedmioty” z drewna, z poetyckiego cyklu Zgrzebne pieśni. Obiekty te zwracają uwagę wyrafinowaną prostotą formy i precyzją wykonania. Niewątpliwie wyrastają one z ducha ludowego rękodzieła, mają w sobie coś ze zgrzebnej” urody starych wiejskich przedmiotów użytkowych. Prace Oboza (który już na poprzednim Biennale zaznaczył swą obecność oryginalną Mini instalacją) intrygują swą zagadkowością; nie do końca określonymi detalami i drażniącymi akcentami koloru.
Zarówno prace laureatów jak i większości uczestników Biennale dowodzą, że artyści-rzeźbiarze u schyłku stulecia sięgają do praźródeł sztuki i archetypów kulturowych, poszukując w nich wartości zagubionych przez współczesną stechnicyzowaną cywilizację.

Rewolucja rzeźbiarzy

Dziś zostanie otwarta w Arsenale jedenasta edycja Biennale Małych Form Rzeźbiarskich. Jest to ostatnia edycja Biennale w dotychczasowej postaci. Kolejne, od roku 2000, będą organizowane już w nowej formule, którą odzwierciedla choćby przemianowanie nazwy imprezy na Biennale Rzeźby. Zmiany dotyczą, rzecz jasna, przede wszystkim wymiarów prac, które nie będą już podlegały programowej minimalizacji. Drugą i istotniejszą nowością jest fakt zaproszeniu przez organizatorów artystów zagranicznych (dotąd w Biennale Małych Form Rzeźbiarskich brali udział jedynie rodzimi twórcy). Ekspozycja w 2000 r. złoży się aż z trzech sekwencji: wystawy głównej (prace zaproszonych artystów), wystawy

Małe formy i szkice rzeźbiarskie” oraz Wystawy plenerowej”, zorganizowanej na terenie miasta.
Niejako wstępem do tej rewolucji w rzeźbiarskich biennale jest tegoroczna wystawa, towarzysząca pokazowi małych form w Arsenale. Ekspozycja pod tytułem Rekompozycja figury” gromadzi petnowymiarowe” dzieła artystów, którzy podejmują nigdy tak naprawdę nie zarzucony przez sztukę lemat postaci ludzkiej. A dokładniej -zewnętrznego wizerunku tejże, poddawanego indywidualnym, rzeźbiarskim opracowaniom.
Wśród artystów zaproszonych przez kuratorów wystawy – dyrektora Galerii Miejskiej Wojciecha Makowieckiego oraz rzeźbiarza Roberta Sobocińskiego – znaleźli się Axel Cassel, Paweł Jocz

S Wyróżniona Złotym Medalem tegorocznych Biennale Małych Form Rzeźbiarskich praca Benedykta Kaszni .Podnosząc swój ciężar”
oraz Gabrielle Morawetz z Francji, Stefan Bassir, Maximilian Verhas i Trak Wendisch z Niemiec, Hans Boumun z Holandii oraz Giancarlo Lepcie z Wioch. Spośród polskich artystów w wystawie Rekompozycja figury” udział

wezmą Sylwester Ambroziak Bronisław Chromy. Zbigniew Frączkie wicz, Krzysztof Jakubik, Jerzy Kędzio ra, Hanna Rodzińska. Jerzy i Robert So bocińscy oraz Stanisław Szwechowicz
Wracając jeszcze do ostatnich Biennale Małych Form Rzeźbiarskich – lista uczestników jest bardzo długa i nie sposób jej tu podawać. Wspomnieć jedynie wypada, że Grand Prix tcgorocznej imprezy przypadło Andrzejom Obozowi, Złotym Medalem wyróżniono pracę jednego z nestorów rzeźby Benedykta Kaszni. Srebrnym – pracę Anny Bem-Boruckiej, zas Brązowy Medal otrzymała realizacja przedstawiciela starszej generacji rzeźbiarzy Mieczysława Chojnackiego.

Obie wystawy potrwają w Arsenale do 4 października.