Tekst – Wojciech Makowiecki, Stefan Wojnecki
Mija prawie dokładnie 10 lat od chwili, gdy w Galerii Miejskiej Arsenał odbyto się otwarcie wystawy Polska fotografia intermedialna lat 80.
Już sam podtytuł Fotografia rozproszona, jak i Miejsce w sytuacji będące hasłem towarzyszącego wystawie sympozjum, świadczyły o zaniku modernistycznych założeń. W tamtym czasie nie było łatwo zdać sobie sprawę, że nadchodzący postmodernizm nie jest przejściową efemerydą, lecz długotrwałym prądem kulturowym.
Tegoroczne l Biennale Fotografii Polskiej jest wyrazem procesów, które pozwalają dostrzegać następny etap postmodernizmu. Nie chodzi tylko o świadomość czym jest postmodernizm lub o fundamentalną zmianę politycznego ustroju Polski. Rzecz w tym, że w czasie obecnym zachodzą jeszcze inne, globalne przemiany kulturowe i cywilizacyjne. Wywołane zostały przede wszystkim pojawieniem i szybkim upowszechnieniem się elektronicznych systemów komunikacji międzyludzkiej z Internetem na czele.
Fotorealistyczny obraz rodem z komputera podważył tożsamość fotografii, której niezbędnym składnikiem było tu i teraz kontaktu ze światem materii. Konsekwencje takiego odcinania pępowiny” dopiero zaczynają się ujawniać.
Uważamy, iż l Biennale Fotografii Polskiej będzie zdania tego potwierdzeniem.
W myśl założeń, Biennale nie ma pełnić wyłącznie tradycyjnej roli przeglądu twórczości. W kolejnych edycjach podejmowane będą aktualne problemy sztuki. Obecna edycja porusza ważki problem indywidualności twórczej, który pojawił się we współczesnej sztuce. Takie podejście uzasadnia tytuły zarówno wystawy głównej – Pola indywidualności, jak i sympozjum – Indywidualność w dobie postmodernizmu. Chodzi o indywidualności twórcze, rozwijające swoją znaczącą aktywność poza głównymi trendami sztuki, w tym fotografii. Hasła te niosą dużą dawkę sprzecznych stanowisk, wynikających także z postmodernistycznego rozumienia pojęcia indywidualności. Jesteśmy zdania, iż konfrontacja praktyki artystycznej z teoretyczną refleksją pozwoli wniknąć głębiej w sedno zagadnienia, którego znaczenie ogólnokulturowe wykracza daleko poza obszar sztuki.
Tą drogą pragniemy gorąco podziękować teoretykom, krytykom, kustoszom i kierownikom galerii fotografii, którzy poprzez nominacje przyczynili się do wyłonienia artystów biorących udział w prezentowanej wystawie.
l BIENNALE FOTOGRAFII POLSKIEJ. Wystawy, dyskusje, warsztaty
Od wczoraj w Poznaniu trwa święto fotografii – w trzech galeriach można oglądać wystawy l Biennale Fotografii Polskiej. Pokazywane są prace niemal wszystkich liczących się w kraju fotografów i artystów korzystających z fotografii.
l Biennale ma odbywać się co dwa lata, każdorazowo będąc poświęcone innemu,
wybranemu i aktualnemu problemowi sztuki fotograficznej. Jego pomysłodawcami są prof. Stefan Wojnecki, kierownik Studium Fotografii Profesjonalnej na ASP, oraz Wojciech Makowiecki, dyrektor Galerii Miejskiej Arsenał”. Pierwsze Biennale nosi tytuł Pola indywidualności” – ma być spojrzeniem na fotografię poprzez indywidualności twórców. Taki właśnie tytuł nosi główna wystawa pokazywana w Arsenale”. Prezentuje na niej ponad 30 twórców – prawie wszyscy liczący się w kraju fotografowie. Wystawę cechuje różnorodność prac.
W Galerii U Jezuitów można oglądać wystawę fotografii 36 pedagogów i studentów ASP w Poznaniu – ponad 250 prac. – Poznań jest ostoją polskiej fotografii. Tylko tu, na ASP, istnieje kierunek kształcący artystów fotografów. Nic więc dziwnego, że tu właśnie zorganizowano Biennale – mówi Wojnecki.
W Galerii Garbary 48″ na wystawie Marginesy swobody” pokazywane są prace sześciu członków poznańskich oddziałów ZPAP i ZPAP. Imprezie towarzyszą wystawy zorganizowane w CK Zamek”.
Dziś w Centrum Kongresowym przy ul. Miczurina 20a odbędzie się sympozjum naukowe Indywidualność w dobie postmodernizmu”. Dyskutować na ten temat będzie kilkudziesięciu fotografów. artystów, teoretyków, krytyków i kuratorów wystaw. AŃ
Fotografia zbiorowa
GALERIA MIEJSKA ARSENAŁ, GALERIA GARBARY 48, GALERIA U JEZUITÓW
Czym wyróżnia się fotografia polska wobec fotografii powstającej w jakimś innym kraju? Czy nacjonalne” ramy zbiorowych prezentacji tłumaczy jakakolwiek specyfika artystyczna, czy też jest to jedynie ułatwienie dla organizatorów? Czy na te nad wyraz ogólne pytania odpowiedzą zorganizowane w ramach I Biennale Fotografii Polskiej wystawy, czy też będziemy mieli do czynienia z kolejną, rozciągniętą w czasie kilku tygodni imprezą środowiskową?
Otwarte w miniony poniedziałek w kilku poznańskich galeriach (.Arsenał”, U Jezuitów. Garbary 48″. CK Zamek”) wystaw)' Biennale są w zamierzeniu poświęcone wybranemu problemowi, w tegorocznej edycji sformułowanemu pod hasłem Pola indywidualności”. W wystawie uczestniczą prace najbardziej znanych polskich artystów zajmujących się sztuką fotografii: Zofii Kulik, Józefa Robakowskiego, Izabelli Gustowskiej. Antoniego Mi-kołajczyka, Natalii Lach-Lachwicz. Wojciecha Prażmowskiego.
Wystawie w Arsenale – stanowiącej, jak się wydaje, zasadniczą oś prezentacji – towarzyszą wcześniej już otwarte wystawy w Galerii U Jezuitów (prace wykonane na przestrzeni ostatniego roku akademickiego przez sześciu pedagogów i 30 studentów poznańskiej ASP), pokaz Marginesy swobody” w Galerii Garbary 48″ (prace sześciu członków Związku Polskich Artystów Fotografów) oraz ekspozycje w CK Zamek”: wystawa zbiorowa Intymna przestrzeń” oraz
wystawa portretów autorstwa Jacka Poremby i Macieja Kuszeli.
Prace zgromadzone na Biennale można oglądać w Galerii Miejskiej Arsenał” do 14 maja. GRECKI
