Urodzona w 1948 roku w Poznaniu. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych
w Poznaniu. Dyplom w 1972 roku. Docent w Katedrze Rysunku – PWSSP w Poznaniu (od 1984 r.) Od 1979 roku prowadzi Galerię ON.

Działalność w zakresie grafiki, malarstwa, instalacji, performance. Od 1979 roku realizuje cykl; „Względne cechy podobieństwa”.

WYSTAWY INDYWIDUALNE

– Grafika, Malarstwo – BWA Poznań, 1975 (z W. Mullerem)
– „Trzy kobiety” – (A. Bednarczuk, l. Gustowska, K. Piotrowska) BWA- Poznań 1978
– Grafika – Galeria „AUT” – Gdańsk 1978
– Grafika-M PiK- Kraków 1980 (z K. Piotrowska)
– Grafika – BWA Pita 1980
– Grafika – Ośrodek Kultury Polskiej – Sofia 1981 (z W. Mullerem)
– Grafika – BWA Lublin 1981
– Grafika – „Względne cechy podobieństwa” – Galeria ON Poznań 1983
– Grafika, Malarstwo-„Względne cechy podobieństwa” – Galeria 72 – Chełm 1983
– Grafika – „Względne cechy podobieństwa” – Galeria TON PECK ~ Utrecht 1 984. 1986
– Performance – „Portret Wielokrotny” – Galeria „Akumulatory” – Poznań 1985
– Performance – „…99…” – Galeria „Kontakt” – Spotkania – Obecność II 87 – Galeria ON
– „Odbicia” (z. K. Piotrowska) – Galeria „Pokaz” – Warszawa 1985
– Grafika – „Względne cechy podobieństwa” – Galeria „Kubuś” – Hannover 1985
– Galeria „Desa”-„Kramy Dominikańskie”-w ramach wystaw laureatów X Międzynarodowego Biennale Grafiki – Kraków 1986
– „Względne cechy podobieństwa” – Muzeum Narodowe Wrocław 1986
– „0 niebie, o ziemi, o wodzie, o sobie…” – realizacja w ramach VII Festiwalu Krajów Socjalistycznych – Szczecin 1987
– Performance – Białe, czerwone, czarne… Galeria ON 1988 Poznań
– Względne cechy podobieństwa – FAB Gallery – Edmonton 1989
– The Edmonton – Art Galiery – 1989
– Performance – Chwila l-Sympozjum Kultura i Cywilizacja – Skoki 1989
– Względne cechy podobieństwa – grafika – Ga-Ileria Southampton 1989

UDZIAŁ W WAŻNIEJSZYCH WYSTAWACH MIĘDZYNARODOWYCH

– l, II, IV Międzynarodowe Triennale Rysunku – Wrocław 1978, 1981, 1988
– VIII, X, XI, XII Międzynarodowe Biennale Grafiki- Kraków 1980, 1984, 1986
– Intergrafia – Katowice 1984, 1986, 1988
– VII, VIII, IX. X! Międzynarodowe Biennale Grafiki -IBIZAIBIZHGRAFIC 1975, 1978, 1980, 1984
– tli Międzynarodowe Biennale Grafiki – Wiedeń 1977
– VI. VII, VIII Międzynarodowe Biennale Grafiki – Bradford 1979, 1982, 1984, 1986
– 9 Międzynarodowe Triennale Grafiki Kolorowej – Grenchen 1982
– XV, XVI, XVII Międzynarodowe Biennale Grafiki- Ljubijana 1983. 1985, 1987, 1989
– IX Międzynarodowe Biennale Grafiki-Kanagawa 1983, 1985
– 5 Międzynarodowe Biennale Grafiki – Conde-sur-Escquit-Bon-Secours Be!gique 1984
– 4 Europejskie Biennale Grafiki – Heidelberg 1985
– Międzynarodowe Targi Sztuki – Bazylea 1979
– 2 Convergance Jeune Expression – Paryż 1983
– XVII. XIX Międzynarodowe Biennale Sztuki – Sao Paulo 1983, 1987
– XII, XVI Międzynarodowy Festiwal Malarstwa Współczesnego – Cagnes sur Mer 1980, 1985
– Międzynarodowa Wystawa – „Kunst mit Eigen-Sinn” – Aktuelle Kunst von Frauen – Wiedeń 1985
– Gravures Grands Formate – Muzeum Sztuki Współczesnej Liege, Bruksela 1985
– VI Triennale Sztuki Współczesnej – New Delhi 1986
– Udział w XLIII Międzynarodowym Biennale Sztuki Wenecja 1988
– Międzynarodowe Biennale Grafiki – Ljubijana,
– 13 Biennale der Ostscelander Norwegens und Islands – Rostock – 1989
– L’Europe des Graveurs – Grenoble 1989

UDZIAŁ W WAŻNIEJSZYCH WYSTAWACH ZBIOROWYCH W KRAJU, PREZENTACJACH POLSKICH ARTYSTÓW ZA GRANICĄ

– IV Ogólnopolska Wystawa Młodej Grafiki – BWA Poznań 1975
– VI, VII, VIII, IX Ogólnopolska Wystawa Grafiki – Warszawa 1973, 1975, 1978, 1981
– Ogólnopolska Wystawa Młodej Sztuki – BWA Sopot 1974,1976, 1978
– VII, VIII, IX, Wystawa Ogólnopolska Pokonkurso-wa Grafiki – BWA Łódź 1975, 1984, 1985
– Aktualne tendencje – Warszawa 1975
– VII, VIII, IX Festiwal Malarstwa Polskiego – Szczecin 1976,1978,1980 (Wystawa Laureatów)
– Ogólnopolskie Prezentacje Młodych – CDN – Warszawa 1971
– Złote Grono – BWA Zielona Góra 1977
– VII Festiwal Sztuk Pięknych Warszawa -Warszawa 1978
– Czas – Galeria Studio – Warszawa 1979
– Czas zatrzyma ny – BWA Poznań 1979, BWA Łódź 1975
– Wystawa Malarstwa im. W. Cwenarskiego- BWA Wrocław 1975
– Porównanie – Logika – Zmysły – BWA Sopot 1979
– 35 lat Malarstwa w PRL – Muzeum Narodowe Poznań 1979
– Wystawa Pedagogów 60 lat PWSSP – Muzeum Narodowe – Poznań 1980
– Wystawa Polskiego Rysunku Współczesnego – Rysunki i komentarze – Radom 1980
– Rysunek i opis – Radom 1981
– Prezentacja 6 – BWA Warszawa 1980
– Grafika Poznańska – BWA Sopot, Kalisz, Lublin. Zielona Góra, Białystok (1980-1981)
– Ogólnopolska Wystawa Grafiki Barwnej – SWA Koszalin 1981
– II Ogólnopolska Wystawa „Kolor w Grafice”- BWA Toruń 1985
– Brzozowski – Przyjaciele – Uczniowie – BWA Poznań 1981
– Wystawa Grafiki Polskiej – Kijów 1980, Algier 1980, Amsterdam 1980, Sofia 1981, Praga 1981, Hannover 1981, Sztokcholm 1983,
– BanIieue-Pologne-Bruksela 1983
– Rysunki Artystów Polskich – Sao Paulo – 1983
– Drawing Activity – Santa Cruz 1984
– Kunstlerinnen aus Polen-Oldenburg 1985
– Poland in Perspective-Woild Print – Sari Francisco 1985
– Poland Modernę Aut in Perspective – Ottawa 1985
– l, II Biennale Sztuki Nowej-Zielona Góra 1985, 1987
– „Wczoraj i Dziś” – BWA – Sopot 1988
– Międzynarodowe Sympozium Sztuki – Centrum Sztuki Współczesnej 1988 Warszawa
– Polish Modern Art – New Delhi 1988
– Grauure pofonaise de contemporaine – la chaux de fond 1988
– Art at the Edge – Contemporary Art form Poland Muzeum of Modernę Art – Oxford 1988
– Polish Perceptions – ten contemporary photo-graphers 1977 – 88 – Collins Gallery – Glasgow 1988
– fotografia intermedialna – Poznań 1988
– Malarstwo Polskie 80 – zbiory Muzeum Narodowego we Wrocławiu – Karłowe Wary 1989
– Lochy Manhattanu 1989 – Łódź
– Sztuka Jako gest prywatny – Koszlin 1989

NAGRODY

– Wyróżnienie za malarstwo w konkursie im. F. Bar-toszka – Warszawa 1973
– Grand Prix – VII Festiwal Malarstwa Współczesnego – Szczecin 1976
– Nagroda R.G. FSZM – VII Ogólnopolska Wystawa Grafiki – Warszawa 1975
– Nagroda Fundowana – VIII Ogólnopolska Wystawa Grafiki – Warszawa 1978
– III nagroda równorzędna – IX Ogólnopolska Wystawa Grafiki – Warszawa 1981
– zakup – l Międzynarodowe Triennale Rysunku
– Wrocław 1978 (Muzeum Sztuki-Łódź)
– Nagroda Ministra Kultury i Sztuki – VII Ogólnopolski Konkurs na Grafikę – Łódź 1979
– l nagroda i stypendium MKiS na konkursowej wystawie malarstwa im. W. Cwenarskiego- Wrocław 1975
– Nagroda Fundacji Davsona – VII Międzynarodowe Biennale Grafiki – Bradford 1982
– Nagroda za poszukiwania w dziedzinie grafiki im, B. Skiółd-VIII Międzynarodowe Biennale Grafiki
– Gradford 1984
– Jedyna z X nagród równozędnych – X Międzynarodowe Biennale Grafiki – Kraków 1984
– Nagroda – zakup Galerii Zagrzeb – XV Międzynarodowe Biennale Grafiki – Ljubijana 1983
– Nagroda – Zakup Akademii Sztuk i Nauki w Zagrzebiu – XVI Międzynarodowe Biennale Grafiki – Ljubijana 1985
– Zloty medal – jedna z 10 równorzędnych nagród – II Triennale Sztuki Współczesnej – New Delhi 1986 ~”
– Nagroda – Zakup Akademi Sztuki z Zagrzebia na XVII Międzynarodowym Biennale Grafiki – Ljubijana 1987
– Grand Prix – Norweskie Międzynarodowe Triennale Grafiki – Fredrikstadt 1989

PRACE W ZBIORACH

– Albertina – Wiedeń
– Yictoria and Albert Museum – Londyn
– Muzeum Sztuki Współczesnej – Kolekcja Ludwiga – Wiedeń
– Kolekcja Europy Wsch. – Uniwersytet Michigain
– Galeria Zagrzeb, Akademia Sztuki i Nauki -Zagrzeb
– Centres de la Gravure et de l’mage imprimee – Bruksela
– Galeria Ton Peck – Utrecht
– Galeria Altgasse – RFN
– Galeria Oldenburgen – FRN
– Muzeum Sztuki – Friedrikstadt
– Muzeum Narodowe – Wrocław, Warszawa, Poznań
– Galeria 72 – Chełm
– Muzeum Warmii i Mazur – Olsztyn
– Muzeum Okręgowe – Bydgoszcz, Szczecin, Radom, Zielona Góra
– Muzeum Sztuki – Łódź
– BWA – Poznań. Łódź, Zielona Góra i inne
– Kolekcja Grafiki – Uniwersytet Alberta – Ed-monton

Prace w zbiorach prywatnych w Polsce, Danii, Belgii, USA, Szwecji, RFN, Holandii, Francji, Kanady.

Niezawinione podobieństwa

tekst: Alicja Kępińska (z katalogu do wystawy)

W jednej z nowel Grahama Greena opisana została nocna przygoda sąsiadów pewnej kobiety, którzy, zaalarmowani hałasem, zauważyli uciekającego z jej domu złoczyńcę i zapamiętali jego odrażająco brzydką twarz. Na rozprawie sądowej, powołani na świadków rozpoznają go bez trudu. Ale oto adwokat przygotowuje niespodziankę: przed ławą sędziów pojawia się bliźni brat oskarżonego – identyczny z nim w swej szpetocie. Świadkowie, przed chwilą pewni swych oczu, teraz się wahają; żaden nie chce zaryzykować wskazaniem „to ten” na jednego z braci. Jeden ze świadków, młoda dziewczyna, mówi: „teraz tyle tylko mogę powiedzieć, że nie umówiłabym się z żadnym z nich”. Postępowanie dowodowe zostaje uniemożliwione i obaj bracia muszą zostać wypuszczeni na wolność,

Tłum jednak, wzburzony brakiem kary nie daje za wygraną. „Coś” musi się zdarzyć, co wyjaśni sprawę i z matni dwójcy uczyni jedność. l otóż zdarza się: wśród tumultu wznieconego przez oczekującą na ulicy gawiedź jeden z braci, ku nieopisanej rozpaczy drugiego, ginie pod przejeżdżającym autem.

Czy wiecie teraz, który z bliźniaków był winien?
Czy wiecie, co się teraz stanie z drugim bratem?
Czy Narcyz może istnieć bez swego odbicia?

***

…Ilekroć oglądał siebie samego na fotografii, czuł się zepchnięty na krawędź niepewności. Widział, że to był on, ale i zarazem nie on. Odnajdywał siebie poprzez irracjonalną wiarę w adekwatność fotografii; ale jednocześnie czuł, że ma do czynienia nie z obiektywną repliką, lecz z podejrzanym podobieństwem. Jako podmiot, jako jednostka niepowtarzalna czul się za każdym razem uwikłany w podwójność istnienia.

To utajnione bliźniactwo. które nigdy nie objawiło by się bez pomocy fotografii, stało się nieodłącznym towarzyszem jego życia; nie potrafił już odnaleźć siebie poza tym niezawinionym braterstwem. Czuł się zawsze przesunięty ze swego miejsca ku „temu drugiemu” i nie potrafił zidentyfikować się z żadnym z nich do końca. Cieszył się kiedy inni rozpoznawali go na fotograficznym wizerunku, ale cieszył się także, kiedy wątpili: „to naprawdę jesteś ty?” Drżał z niepokoju na każdym przejściu granicznym, kiedy urzędnik zaglądający do jego paszportu długo i uważnie wpatrywał się w fotografię, po czym kilkakrotnie przenosił z niej wzrok na jego twarz. Nieproszony bliźniak zawsze z nim przekraczał granicę i razem z nim wracał jako gwarancja jego tożsamości!

Rozterka naszego bohatera trwała tak długo, aż zrozumiał on, że nie może istnieć samotność i pojedyńczość w świecie, w którym wszystko istnieje poprzez swój obraz i w którym obrazy rzeczy są ważniejsze niż rzeczy same.
Pojął też, że obraz – wbrew etymologii tego słowa – nie obrazuje rzeczy lub osoby, lecz stwarza jej towarzysza/ którego trzeba przyjąć do swego domu.

***

Fotografia – czworokątny kawałek papieru który wypromieniowuje podobieństwo – od dawna kusiła jego wyobraźnię i Jego rękę. Te gotowe obrazy stanowczo nadawały się do dalszej obróbki. Zastanawiał się, jak np. będzie wyglądała jego postać, kiedy dokona na niej drobnych zmian. Czy mógłby pozostać sobą stając się zupełnie kimś innym?
Narastanie tych myśli kazało mu wziąć do ręki pędzel i czerwoną farbę. Użycie koloru popchnęło fotografię w kierunku malarstwa. Wraz z inną materialnością pojawił się inny sposób egzystencji postaci. Nie sposób było powstrzymać się od wprowadzania dalszych zmian. Pomyślał, że fotografię można dowolnie powiększyć, a przez to rozproszyć zapisane na nie] kształty. Można je przenieść z papieru na płótno, można na płótnie poczynić pewne wypukłości anatomiczne, które popchną postać w kierunku egzystencji trójwymiarowej, nie pozwalając jej wszakże w pełni tam zamieszkać.
Oznacza to, że można postać wprowadzić w byt dowolnie nieokreślony. Oznacza też, że można w sposób dowolny powstrzymać natarczywość bliźniactwa.

***

Miał tylko jedną fotografię, na której wydawał się być sobie doskonale podobny. Toteż postanowił zrobić z niej szereg odbitek – dla przyjaciół, znajomych, dla nas, dla dziewczyny którą może kiedyś pozna. Nie udało mu się jednak odnaleźć tej właśnie kliszy – jedynej która obiecywała identyczność w miejsce bliźniactwa- Trzeba było zatem zrobić fotografię z fotografii. Gdy porównywał potem obie odbitki okazało się, że powstała niewielka różnica w ostrości obrazu i trochę inaczej rozłożyły się akcenty cienia. Tylko trochę, ale różnica była dostatecznie drażniąca, aby chcieć posuwać się dalej tym tropem- Postanowił robić kolejne fotografie – każdą następną z uprzednio powstałej odbitki – i to tak długo, aż zatrze się wspomnienie pierwszego obrazu i powstanie echo czegoś, czego nie daje się Już usłyszeć.
W rzeczy samej, po nieskończenie długim ciągu repetycji powstał obraz, na którym nasz znajomy nie mógł Już siebie rozpoznać. Mógł natomiast rozpoznać możliwości, których istnienia przedtem nie podejrzewał. Sprawiło to, że zapomniał i o sobie i o swoim bliźnim bracie, albowiem pojawił się byt trzeci, podminowany obietnicą, która spełnić się może tylko w domyśle.

***

…Odnalazł swego bliźniaka nagle i przypadkowo, kiedy ujrzał swoje odbicie w szybie wystawowej jakiegoś magazynu. Uderzyło go bowiem, że w odbiciu tym rozpoznał nie tyle swój naturalny wizerunek, co postać utrwaloną na fotografiach, które tylekroć oglądał w rodzinnym albumie. Czy można oglądać zachód słońca bez natychmiastowego przywołania w pamięci wszystkich filmów, fotografii i pocztówek na których Już kiedyś widzieliśmy „to samo”?
Niepokojony tą myślą (jeżeli on tak siebie widzi, to Jak widzą go inni?) zaczął poszukiwać odbitek swoich wizerunków u wszystkich ludzi, u których mogłyby się one były znaleźć. Plon był nadspodziewanie obfity. Powstała rozległa mapa, wedle której funkcjonował nie on sam, lecz Jego bliźniacze postacie. Uświadomił też sobie istnienie czujnej pamięci urzędników z biur paszportowych i przejść granicznych, przez które nikt nie przejdzie bez swego -fotograficznego uwiarygodnienia…
Pojął wtedy, Jak wszechobecność naszego obrazu wśród ludzi sprawia, że każde poruszenie pamięci jest nie przywołaniem nas samych, lecz obudzeniem widma. Fotografia – ten nieadekwatny cień osoby krąży wśród ludzi, których już nie znamy lub już nie kochamy. Jest cieniem, który porzucił swego dawcę aby stać się fundatorem jego istnienia w pamięci. Niepodobny bliźniak jest tym, który ocala nas od zapomnienia.

Skądinąd stała obecność nieuchwytnego brata wcale nie musi podważać naszego poczucia „jedyności”. Do dziś istnieją plemiona, które kultywują pradawną mądrość i dla których nie pojedyńczość, lecz podwójność jest fundamentem istnienia całości. Tak pojmują „dwójkę” Kanakowie: tylko liczba „2” jest dla nich liczbą całkowitą, poniżej której
rozciąga się dziedzina ułamków. Jednostka izolowana, wyodrębniona z elementarnej dwoistości – to istota zgubiona, nie jedność, lecz okaleczony szczątek pełni.