Wystawa malarza i witrażysty Jana Piaseckiego (1905 – 1973).

Urodził się 8 lutego 1905 r. w Poznaniu. Po ukończeniu studiów, które rozpoczął w 1921 r. wraz z Wacławem Taranczewskim i Tadeuszem Kulisiewiczem w poznańskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych, rozpoczyna pracę nad witrażem, która w efekcie przynosi mu Grand Prix na Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w Paryżu. Witraże jego o tematyce przemysłowej, górniczej i hutniczej zdobią budynki miejskie i fabryczne Chorzowa, Katowic i Rybnika. Poza tym jest autorem szeregu witraży w zabytkowych kościołach m.in. w Brzeżanach, św. Marcina w Poznaniu. Prace jego wzbudzają duże zainteresowanie za granicą ” brukselska La Metropole” poświęciła całą kolumnę analizie twórczości witrażowej J. Piaseckiego. Jednocześnie artysta zajmuje się malarstwem monumentalnym i sztalugowym.

W latach 1927”1929 jest doradcą plastycznym i projektantem Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu. W tym okresie zdobywa wraz z Edmundem Czarneckim III nagrodę w ogólnopolskim konkursie na rozwiązanie polskiej sali honorowej na Światowej Wystawie w Nowym Jorku. W latach trzydziestych jest czynnym członkiem grupy twórczej Plastyka” a następnie awangardowej grupy Salon 35″. Bierze udział w szeregu wystaw tych grup.

W latach 1930”1935 ma dwie wystawy indywidualne malarstwa i kartonów witraży w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Poznaniu. Po wyzwoleniu jest scenografem w Teatrze Polskim w Poznaniu. W latach akademickich 1947”1951 pełni funkcję profesora Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu prowadząc pracownię malarstwa ściennego, mozaiki i witrażu oraz ucząc malarstwa na Wydziale Grafiki i Architektury Wnętrz. Jest autorem projektu polichromii ratusza poznańskiego i rozwiązań plastycznych szkoły podstawowej przy ul. Stalingradzkiej w Poznaniu.