Spróbujmy pomyśleć o Walentynkach jak o święcie emancypacji. O miłości jako sile większej niż kapitalizm. O partnerstwach, które budują się wbrew systemowi. O relacjach wykraczających poza logos i gender. Poczytajmy i porozmawiajmy o tym 14 lutego, bo ta stygmatyzowana data wymaga refleksji i empatii.

W kulturze Zachodu powszechne jest przekonanie, że lektura jest czynnością przeprowadzaną w samotności i w ciszy. Współczytnik wychodzi z odmiennego założenia: czytajmy we wspólnocie, czytajmy na głos – solowy, w duecie, chóralny. Redaktorzy „Czasu Kultury” oraz przyjaciele i przyjaciółki redakcji zapraszają na spotkania, podczas których będą się dzielić własnymi fascynacjami lekturowymi i zachęcać do interpretacji, dyskusji, polemiki. Rolą moderatora jest wybór tekstów, rolą uczestników współkreowanie jednorazowej, ulotnej, a jednocześnie jakże ważnej przestrzeni dialogu. Chcemy zaakcentować performatywny wymiar spotkań, zakładamy więc także ich nieprzewidywalność, przygodowość, awanturniczość. Nawet jeśli nie ma już kanonu ksiąg zbójeckich, wspólne lektury zbójeckie wciąż mogą nas przemieniać.

Kto czyta na głos we wspólnocie, ten czyta dwa razy.