To będzie wspólne święto Spółdzielni „Krzak” i Wspólnoty Międzygatunkowej, a zarazem poznańska premiera magazynu „Krzak Papier” 02. Najnowszy numer to 48 stron treści od ponad czterdziestu autorek i autorów, zebranych i złożonych przez krzakową ekipę. Poza „Krzak Papierem” przywieziemy również trochę błotka i wytworzonymi na miejscu wałkami nadrukujemy na gazecie błotne szlaczki. W myśl tematu przewodniego „Krzak Papieru” – we’re grounded – będziemy się na miejscu uziemiać, budując, sadząc i odprawiając ukorzeniające obrządki. Po tym wszystkim pewnie trochę omszejemy.

W „Krzak Papier” 02 jesteśmy uziemione i staramy się zrozumieć, co to oznacza w sensie emocjonalnym, ekologicznym i politycznym. Jakie relacje wiążą nas z ziemią pod naszymi stopami i na jakiej podstawie decydujemy, gdzie zapuścić korzenie? Czy mamy prawo do tego, co kryje się pod powierzchnią ziemi? Dlaczego niektórym nadaje się więcej praw do danych terenów niż innym? Poruszając się między historiami o glebie, gruncie i krajobrazie, ucząc się od innych bytów strategii zakorzeniania oraz słuchając doświadczeń wykorzenienia z ziemi lub przymusowego uziemienia, przyglądamy się zarówno stabilności gruntu, jak i jego niespodziewanym drganiom.

Spółdzielnia „Krzak” to zbudowany na przyjaźni kolektyw, mający swoje korzenie w przestrzeni ogrodu na Osiedlu Jazdów, zielonej enklawie w centrum Warszawy. Punktem wyjścia były prace ogrodnicze, będące pretekstem do spotkań, jednak nasza aktywność wykracza znacznie poza ogrodnictwo. Wspólnie eksplorujemy różne spojrzenia i odpowiedzi na kryzys klimatyczny i ekologiczny, zarówno poprzez codzienne działania wokół ogrodu, jak i mniej codzienne praktyki. Wydajemy gazetę, współtworzymy wystawy, warsztaty, dyskusje, koncerty, benefity i protesty wraz z innymi inicjatywami, artystkami i aktywistkami. Przez lata krzakowy ogród był platformą do gromadzenia się, współdziałania oraz wymiany wiedzy i doświadczeń; obecnie Krzak ma bardziej koczowniczą strukturę, skupiając się na współpracy pomimo dystansu oraz poszukiwaniu możliwości i perspektyw na zapuszczenie korzeni.

Wspólnota Międzygatunkowa wyrosła z czarnoziemu, plastisfery i meandrów styku kostek bauma. Jej celem jest otaczanie ochroną różnorodności biologicznej oraz zerwanie z paradygmatem poddaństwa Ziemi wobec człowieka. Jednocząc się ponad gatunkowymi podziałami, członkinie i członkowie domagają się zniesienia hierarchicznego systemu opartego na ekobójstwie i wysysaniu z planety soków. Symbiotycznie gromadzą się w nieograniczonej różnorodności kłączy, plech, stóp, płetw, nibynóżek, rzęsek i racic. Wspólnota posiada własny ustrój, doktrynę, bakterie jelitowe i obrzędy kultowe. Jednym z nich jest rytuał Mszaka odbywający się przynajmniej raz na kwartał. Jest to celebracja siły rozkładu, będącej częścią twórczej, witalnej materii kompostu. Wspólnota wspiera swoją duchową aktywnością oddolne ruchy obywatelskie działające dla dobra przyrody. Siłą wiary, rytuałów i działań bezpośrednich wspólnota pragnie przywrócić podmiotowość uciemiężonym organizmom, otoczyć troską nurty rzek, prastare puszcze, ale i miejskie „nieużytki pełne chwastów”. Istoty stowarzyszone we wspólnocie wchłonęły przez krwiobieg i trawią fakt, że przyroda jest w nich, a nie poza nimi. By skutecznie szerzyć idee solidarności ponadgatunkowej wspólnota dąży do wpisania w Rejestr kościołów i innych związków wyznaniowych.