Powiedzieć, że krytyka artystyczna w Polsce wykańcza się swoim własnym tępym ostrzem to nie powiedzieć nic. Przyzwyczailiśmy się do tego, że dyskurs pola sztuki nie generuje żadnych debat. Może poza sporadycznymi fejsowymi flejmami, będącymi pochodną nieprzepracowanych kompleksów wobec artystów i personalnych animozji. Tylko czy musimy się godzić na ten stan rzeczy? Czy krytyka artystyczna już zawsze będzie kojarzyła się ze sztampowymi recenzjami za przysłowiowe 300 peelenów brutto za tekścik dotyczący reklamowanej wystawy, równie błahy co niepotrzebny? W ostatnim czasie coś drgnęło w tym bagienku. Trzeba się przyjrzeć nowemu, wesprzeć, dyskutować i przemyśleć. Może nadszedł czas, by pokazać plecy krytykom i zwrócić się ku artystom i ich followerom? W stronę sztuki, miłe panie, w stronę artystów i artystek, drodzy panowie.

Spotkanie w Arsenale to początek. Prezentacje nowych magazynów i dyskusja o krytyce, o ekonomii, polityce, języku, jak ujęliby to zrzeszeni, lecz bierni krytycy. W arsenałowym tyglu znajdzie się miejsce i dla anarcho, neo i post dadaistycznych zinów („LALOK”, „Ostrov”), wyklętej nawet dla wyklętych „Luki”, akademicką, lecz nie bezkrytyczną świeżynkę, czyli związane z UAP-em „Postmedium” po sprzyjający ruchom emancypacyjnym w świecie i w sztuce „Magazyn RTV”. Wszyscy pokażą co mają najlepszego. Trudno powiedzieć jak poprowadzi ten wieczór Tomek Pawłowski, ale nasza moderatorka na pewno da radę. Jest przecież jedną z nas, krytyczką o wielu tożsamościach, akademickim wyrzutkiem i pieszczochem offu. Miksowanie „Luki”, „Magazynu RTV”, „Postmedium”, „LALOKu”, „Ostrova” jest możliwe tylko w poznańskim Arsenale. Najpierw dyskusja z redaktorkami, artystami i autorkami, potem z publicznością. Na koniec impreza. A następnego dnia powrót do redakcji i praca nad nowymi numerami magazynów o sztuce, w sieci i w druku!