Z cyklu: Biały mazur
Kino kobiet w polskiej kinematografii
dr Monika Talarczyk-Gubała, Niewinna czarodziejka. Filmowa Agnieszka Osiecka
23.02.2012, godz. 18.00

Znana głównie jako poetka i autorka piosenek, Agnieszka Osiecka była jedną z nielicznych absolwentek łódzkiej szkoły filmowej. Jej związki z filmem nie ograniczały się zatem do pisania recenzji czy piosenek dla filmu. Odbyła praktykę na planie „Niewinnych czarodziejów” Andrzeja Wajdy, a w pierwotnej wersji scenariusza filmu „Człowiek z marmuru” była pierwowzorem postaci reżyserki. W czasie studiów zrealizowała kilka etiud filmowych, nieznanych szerzej i przesłoniętych przez sukcesy poetyckie. Warto wydobyć je z archiwum szkoły filmowej w Łodzi, odkryć walory artystyczne wczesnej filmowej twórczości poetki, źródła jej inspiracji, zapytać o związki małej formy poetyckiej z etiudą filmową. Ze względu na mniejszy udział kobiet w dziedzinie reżyserii w polskim filmie, „przypadek Agnieszki” może stanowić jedno z zagubionych ogniw historii kina kobiet w Polsce.

wstęp wolny

Biały mazur to nazwa tradycyjnego polskiego tańca, a zarazem tytuł filmu w reżyserii jednej z bohaterek cyklu - Wandy Jakubowskiej. Nawiązuje też do tytułu wystawy sztuki kobiet pod kuratelą Andy Rottenberg, z tą różnicą, że w cyklu filmowym sama kuratorka staje się jedną z autorek kina kobiet, a mianowicie scenarzystką pierwszego polskiego filmu nazwanego przez krytykę feministycznym. Cykl wykładów będzie służył wprowadzeniu do dyskusji nad wkładem kobiet do polskiej kinematografii, włączając tak kontrowersyjne postaci jak wspomniana Jakubowska, sławne, choć nieinterpretowane w świetle krytyki feministycznej, jak Agnieszka Holland, czy zupełnie zapomniane, jak autorki filmu "Bluszcz" oraz przedstawicielki najmłodszego pokolenia, np. Anna Jadowska. Wykłady obejmą nie tylko twórczość reżyserek filmowych, ale także tzw. kinopisarek, łączących sztukę scenopisarską i reżyserską oraz związki pisarek z kinem. Celem jest odpowiedź na pytanie, czy możemy mówić o polskiej odmianie cinécriture féminine i jak zmienia się dyskurs historii polskiego kina, kiedy jego bohaterką staje się reżyserka filmowa.

Monika Talarczyk-Gubała - dr nauk humanistycznych, absolwentka filologii polskiej ze specjalnością filmoznawczą UAM w Poznaniu, adiunktka w Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Szczecińskim. Autorka monografii „PRL się śmieje! Polska komedia filmowa 1945-1989”, redaktorka tomów zbiorowych poświęconych kulturze Europy Środkowej. Entuzjastka kina kobiet. Współpracowniczka szczecińskich „Pograniczy” i feministycznej „Zadry". Prowadzi coroczne warsztaty z gender studies na festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu, gościnnie popularyzuje środkowoeuropejskie kino kobiet.

koordynacja: Karolina Sikorska
karolina.sikorska@arsenal.art.pl

Matronat:
Feminoteka.pl