Sesja ma na celu przedstawienie najnowszej sztuki feministycznej w Polsce, obszaru jej zainteresowań i najważniejszych tematów. Wydaje się bowiem, że dotychczasowe feministyczne narracje i stylistyki uległy wyczerpaniu, a w zamian pojawiają się nowe postfeministyczne trendy, takie jak np. selfie-feminizm, ale też mamy do czynienia z nową radykalną sztuką feministyczną związaną przede wszystkim z Czarnymi Protestami. Tego rodzaju działania pojawiające się w kontekście protestów i manif wykorzystują aktualne strategie artystyczne, akcentujące niejednoznaczne, choć wspólnotowe działania. Akcent położony jest tu na wydobycie kobiecej siły (kobiety stają się groźne; krzyczą o swojej sile; odwołują się do czarownic, wskazując na zagrożenia związane ze współczesnymi symbolicznymi stosami). Nie przypadkiem, zarówno w symbolice protestów, jak i w sztuce, akcentowana jest kobieca płciowość, pojawiają się wizerunki wagin, macic, odwołania do opisanego przez Herodota rytuału Ana Suromai, a więc obnażania przez kobiety swych genitaliów, zaś symbolicznymi figurami stają się wiedźmy i czarownice. Sesja ma więc na celu namysł nad współczesną sztuką postfeministyczną oraz nad feministycznym artywizmem. Chodzi zarazem o opisanie i wskazanie na potencjał symboliczny tkwiący w tych działaniach.
godz. 12 – 14
Izabela Kowalczyk, Wprowadzenie – Polki, Patriotki, Rebeliantki – sztuka feministyczna dzisiaj
Karolina Sikorska, Sztuka feministyczna i sztuka feministyczna. O dwóch strategiach artystycznych
Agata Pyzik, Queerowa sztuka przegrywania. Od kobiecego masochizmu do selfie feminizmu
Marta Smolińska, O postfeminizmie w malarstwie i subwersywnych dialogach z ikonografią religijną
Dyskusja
godz. 14 – 15 przerwa
godz. 15 - 17
Ewa Tatar, Destroy she said. Rzecz o feminizmie jako ikonoklazmie
Ewa Majewska, Czarny Protest. Przeciw heroicznemu mesjanizmowi
Dorota Grobelna, Feministyczny ruch protestu, między instytucją sztuki a ulicą
Karolina Wilczyńska, Polityczna obietnica feministycznego artywizmu
godz. 17 – 18 - dyskusja podsumowująca