Dekalog Joanny Przybyły stanowi artystyczny dziennik podróży, wizualny zapis pejzażu na drodze pomiędzy Poznaniem i Berlinem. Jest to praca o przekraczaniu granic, o linii, która łączy, a nie dzieli. Jest precyzyjnie zrealizowaną kompozycją wizualno-dźwiękową, w której artystka wykorzystując formę filmową, ukazuje swoje doświadczenia jako twórczyni rysunków, rzeźb i instalacji audio art. Dekalog, złożony z małych etiud jest symbolicznym połączeniem Poznania ze światem poprzez język minimalistycznej awangardowej kompozycji. Wideo Joanny Przybyły można potraktować jako jej manifest artystyczny, poruszający zarówno kwestie formy i estetyki, natury – tak bardzo ważnej w jej twórczości, ale także otwartości na nowe nieoczekiwane doznania.
KOMENTARZ ODAUTORSKI:
„Nasze poczęcie jest przypadkiem, zatem co znaczą kategorie granic, początku podróży i celu?
Na podstawie konkluzji wywiadów przeprowadzonych z noblistami różnych dziedzin, Michio Kaku pisze: <<przelewanie krwi w imię obrony granic, to cywilizacja przeszłości. Narody, które to praktykują, ciągle istnieją, ale będą uważane za osobliwe i mało znaczące w obliczu wszechobecnych, natychmiastowych sposobów komunikacji nowej cywilizacji>>, w której Ziemia nie będzie własnością kogokolwiek. W kontekście wytyczania granic Kaku cytuje Mahatmę Gandhiego: <<źródła agresji to: dobrobyt bez pracy, (…), wiedza bez charakteru, handel bez moralności, (…), polityka bez zasad.
Film DEKALOG inspiruje do innego postrzegania Ziemi – bez granic.
10 krótkich filmów, to obserwacje respektujące przyrodę jako porządek wartości; notatki z podróży łączą różne sposoby ekspresji w czasie i przestrzeni pomiędzy dwoma miastami, we wspólnej Europie”.
Joanna Przybyła
Joanna Przybyła, ur. w 1959 w Raciborzu, artystka tworząca w różnorodnych mediach, jak instalacja, rysunek, fotografia, design, muzyka, architektura, także tekst autorski. Ukończyła szkołę muzyczną I i II stopnia w Opolu. Studiowała w poznańskiej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w pracowniach Jarosława Kozłowskiego (rysunek) i Jana Berdyszaka (rzeźba) w latach 1979–1984.
Wystawiała w poznańskich galeriach związanych z uczelnią (AT, ON), a także na przeglądach zbiorowych w kraju i za granicą, jak I Biennale Sztuki Nowej w Zielonej Górze (1985 r.), Międzynarodowe Seminarium Sztuki ETC w warszawskiej Galerii RR (1987 r.). Jej prace pokazywane były m innymi w Narodowej Galerii Zachęta w Warszawie, Muzeum Narodowym w Poznaniu, Galerii Foksal w Warszawie, Sculpture Center w Nowym Jorku, Galerii Richarda Demarco w Edynburgu, MOCAK w Krakowie. W latach 1993-1994 była stypendystką Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku, w 1995 r. uzyskała stypendium Henry Moore Foundation Yorkshire Sculpture Park, a w 1996 r. brała udział w CEC International Partners Fellowship w Nowym Jorku. Od 2002 r. realizuje wspólne projekty z architektami. Szczególną rolę w pracach Przybyły, często monumentalnych, odgrywa natura. Artystka mieszka i pracuje w Berlinie.
