Praca stanowi część depozytu, który trafił do Kolekcji Galerii Miejskiej Arsenał. Deponowany zestaw składa się z 25 fotografii ( 9 kolorowych i 16 czarno-białych), z których większość powstała na przestrzeni lat 1981 – 1998. Każda z prac z zestawu stanowi abstrakcyjną kompozycję, w której główną rolę odgrywają rozbłyski światła, bardzo ważnego zresztą w całej twórczości artysty. Świetlne linie, punkty i plamy stanowią wizualny zapis dźwięków. W zbiorze znalazły się też świetlne partytury niemieckich miast – Duisburga, Kolonii czy Berlina.
Reinhold Misselbeck w książce Fotografia XX wieku pisał: „Mikołajczyk w swojej twórczości rzeźbiarskiej i fotograficznej zajmuje się przestrzenią i światłem. Jego aparat fotograficzny rejestruje ruch światła w przestrzeni, a czasem, jak na przykład w cyklu Rysunki światłem sam porusza się, aby statyczne światło mogło stworzyć linie. Trzecim wariantem jest ruch aparatu w ruchomym otoczeniu”.
Dr Christoph Brockhaus tak charakteryzował twórczość artysty: „Wykorzystując fotografię, film oraz video, poprzez akcje i instalacje we wnętrzach i w otwartej przestrzeni – w większej części poza oficjalnymi instytucjami kulturalnymi – Antoni Mikołajczyk zajmował się różnorodnymi fenomenami światła. Kulminują się one w wykreowaniu Rzeźby świetlnej, która w trwającym dziesiątki lat dyskursie o roli światła w sztuce jest czymś wyjątkowym, czerpiąc impulsy z niezłomnej wiary w utopijne zadania sztuki. Teoretyczne podstawy i perspektywy tej sztuki, jej konsekwentny i logiczny rozwój należą do najwybitniejszych dokonań polskiej sztuki współczesnej”.
Antoni Mikołajczyk był członkiem ważnych działających w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych grup awangardowych, jak m. in.: Rytm, Krąg, Zero-61 i przede wszystkim Warsztat Formy Filmowej (1970-1977), gdzie współdziałał z takimi artystami jak Józef Robakowski, Wojciech Bruszewski czy Ryszard Waśko. Przez lata był uczestnikiem zjawiska określonego przez Józefa Robakowskiego jako „łódzki ruch progresywny”. W 1981 roku był kuratorem wystawy Falochron – Sztuka Polska 1970-1980, która towarzyszyła pierwszej edycji wielkiego międzynarodowego wydarzenia artystycznego, jakim była Konstrukcja w Procesie. W roku 1982 Antoni Mikołajczyk założył w swoim mieszkaniu w Łodzi podziemny Punkt Konsultacyjny Sztuki, w którym organizował spotkania z artystami i zbierał dokumentacje niezależnych ruchów artystycznych. Jego prace pokazywane były na niezliczonych wystawach na całym świecie, m. in. w Richard Demarco Gallery w Edynburgu, XII Bienal de Sao Paolo, Stedelijk Museum Amsterdam, Museum Ludwig Kolonia, Kunstmuseum Dusseldorf, Wilhelm Lehmbruck Museum Duisburg, podczas Konstrukcji w Procesie w Monachium oraz na wystawie Europa, Europa w Kunsthalle Bonn, a w Polsce w Muzeum Sztuki w Łodzi, Galerii Wschodnia w Łodzi, Galerii ON w Poznaniu, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu – zarówno indywidualnie (m.in. Transmisje z rzeczywistości, 2020), jak i w ramach prezentacji zbiorowych ( Pułapki_Symulacje_Transmisje. Obszary postfotograrfii, 2019; Drobne narracje, 1994) i w wielu innych. Dzieła Antoniego Mikołajczyka znajdują się między innymi w kolekcjach: Muzeum Sztuki w Łodzi, Museum Ludwig w Kolonii, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Museum of Modern Art Brasilia, Richard Demarco Gallery w Edynburgu,, Museum of Modern Art w Buenos Aires, Archivum Stichting „De Appel” w Amsterdamie, Het Apollohuis Gallery w Eindhoven.